Met liefde terugkijken op oude tijden kan heel goed samengaan met een sterke behoefte aan nieuwe activiteiten en ervaringen. Tenminste, als je mij bent. Zo ontroerd als ik kan zijn over wat er ooit was, ook als het niet mijn eigen geschiedenis was, zo verheugd en enthousiast kan ik zijn over wat er allemaal voor mij ligt. Die waardering voor openheid, beweging en mogelijkheden is iets wat bij mij past, al voelt die nadruk op mij als persoon niet helemaal zuiver. Als er namelijk iets is waar ik steeds minder waardering voor kan opbrengen, dan is het wel het opgelegd krijgen van een statische identiteit. Of het nu door een ander is, of door mijzelf, of – en zo gaat het vaak – een combinatie van factoren.