Een interessante dagelijkse opdracht over een onderwerp dat mij al langer bezighoudt. Ik kijk vol verbazing naar de nogal zinloze sociale hiërarchieën waar mensen elkaar mee belasten. En dat niet alleen: het hiërarchisch denken heeft een haast religieuze status gekregen en o wee als je daar vraagtekens bij plaatst. We moeten allemaal volger zijn, al is er wel een keuze: of ooit de nieuwe leider worden, of je plaats kennen en voor altijd volger blijven. Wat is nu eigenlijk mijn plaats in het geheel?

Heel simpel: die is er niet.

Ja, je leest het goed. Ik weiger onderdeel te zijn van de hiërarchische verhoudingen die de mens verheerlijken of naar beneden halen. Ik heb geen behoefte aan of interesse in dit soort belachelijke spelletjes. Ik ben ieders gelijke en ieder mens is mijn gelijke. De enige plaats die ik zal (er)kennen, is de plaats die ik zelf heb gekozen.

Sowieso kom ik het best tot mijn recht als ik vanuit intrinsieke motivatie met voor mij waardevolle dingen bezig ben. Ik ben mijn eigen leider en volger en ik kan het prima vinden met mijn eigen gezelschap. Los van beknellende systemen ervaar ik ruimte en begin ik te bloeien. Dan komen er kanten naar boven die verborgen blijven onder andermans opgelegde en geforceerde structuren. Dan kom ik tot leven.

Helaas is er zoiets als een maatschappelijke realiteit. Door het stereotype beeld van autisme en door de verheerlijking van hiërarchie waar ik het zojuist over had, lopen veel autisten het risico om in opgelegde volgerschapsposities terecht te komen. Denk aan hulpverleningstrajecten die gericht zijn op vermeende beperkingen, of aan uitvoerende en slecht betaalde banen met weinig autonomie. De zoveelste discussie over wat we wel en niet zouden kunnen en mogen, houdt dit systeem alleen maar in stand. De negatieve gevolgen van opgelegd volgerschap worden dan als wapen gebruikt om alles bij het oude te houden. Dit moet stoppen.

Ik heb mij al vaker expliciet uitgesproken voor (autisme)emancipatie en in deze blogpost doe ik dat opnieuw. Mij maak je niets meer wijs. Ik volg mijn waarden en idealen en ik vertrouw erop dat mijn keuzes tot mooie ontwikkelingen zullen leiden. Ik hoop dat anderen zullen volgen. Niet per se mij als persoon, maar wel mijn overtuigingen.