Weer zo’n leuke dagelijkse opdracht! Wat wilde de kleuterversie van mij later worden? Die vraag beantwoord ik graag, want het is goed om stil te staan bij wensen en dromen. Het is goed om erover te schrijven. Het is sowieso goed om te schrijven. Goh, zou dat er iets mee te maken kunnen hebben?

Ik ga mezelf in deze blogpost niet vastpinnen op de specifieke leeftijd die genoemd wordt. Dat is ook niet waar het in deze vraag om gaat; tenminste, niet voor mij. Het gaat om het bestaan van authentieke dromen op jonge leeftijd. Het gaat ook om het levend houden of het opnieuw tot leven wekken van die dromen. Wat maakt het leven waardevol? Wat geeft een gevoel van leven?

Voor mij is het altijd schrijven geweest.

Al heel jong zat ik vol verhalen. Verhalen die ik in schriftjes uitwerkte, verhalen die ik met de wereld wilde delen. Ik was fantasierijk en opmerkzaam. Ik had levendige dromen over wat er zou kunnen zijn, gecombineerd met een helder beeld van wat er om mij heen gebeurde.

Ook als volwassene zit ik zo in elkaar. Die behoefte aan creatieve zelfexpressie en dat hoopvolle idealisme horen nog steeds bij mij. Nu deel ik mijn ervaringen, ideeën en verhalen vooral op mijn blog. Dit is mijn plek. Hier kan ik vertellen wat ik te vertellen heb, op een manier die past bij hoe ik nu in het leven sta.

Het is prima als genre en medium veranderen. Ik zit niet vast aan een vorm. Het gaat erom dat ik schrijf, dat ik geniet van het schrijven, en dat ik achter mijn teksten kan staan. Ik ga geen absolute uitspraken doen over wat voor schrijver ik later wil worden. Voor mij is dat net zo goed een verrassing, maar wel een die mij nieuwsgierig maakt.