Zo’n drie jaar geleden wandelde ik over het Scheveningse strand, zoals ik dat vaker had gedaan en zoals ik dat nog vaker zou doen. Ik genoot van de wind en de stilte, hield even halt bij de zee en maakte deze foto. Het was niet mijn eerste zeefoto en het zou ook niet mijn laatste zijn.

Ik heb mij altijd prettig gevoeld op het strand en bij de zee. Of eigenlijk bijna altijd, want midden in de zomer, midden op de dag, als iedereen daar op zijn handdoekje ligt, zoek ik mijn rust en ruimte liever op een andere plek. Dan is het voor mij ook niet echt het strand, maar meer een verlengd winkelcentrum – en winkelcentra ga ik met plezier uit de weg.

Juist als het officieel geen strandweer is, als het frisser en vroeger en vooral stiller is, dan komen strand en zee voor mij tot leven. Dan komen we samen tot bloei.