Gisteravond zag ik via Pathé Thuis de feelgoodfilm Ik wist het, gebaseerd op de gelijknamige roman van Chantal van Gastel. Het was lang geleden dat ik het boek had gelezen, maar de hoopvolle en sprookjesachtige sfeer kon ik mij nog goed herinneren. Precies wat ik nodig had!

Ik wist het is het verhaal van Mia, een jonge vrouw die haar dromen en intuïtie serieus neemt. Die met hoop, inzet en vertrouwen vanuit een wat onbevredigend leven een droomleven creëert. Die zich niet meer laat tegenhouden door realiteitsdogma’s, maar zich laat inspireren door de kracht van haar verbeelding.

‘Weer durven dromen met de feelgoodfilm Ik wist het.’ Ergens is die titel niet helemaal juist, want het hervinden van mijn authentieke zelf en het weer mogen dromen is iets wat al een tijdje speelt. Wel merk ik dat ik vanuit die wens geneigd ben om mooie en hoopvolle dingen op te zoeken. Dat ik inzie dat de realiteit die mij jarenlang is voorgeschoteld niet per se mijn realiteit hoeft te zijn. Dat ik mij niet hoef neer te leggen bij dingen die andere mensen vanuit hun levensvisie als de norm bestempelen. En vooral: dat ik mij niet hoef te beperken tot het aangepaste, niet bij mij passende leventje dat degenen die mijn autisme als een beperking zien voor mij bedacht hebben.

Ik wil zelf mijn leven vormgeven. Het past zo bij alles waar ik voor sta. Vertrouwen op mijn innerlijk, geloven in het goede. Dromen en creëren. Hoop houden en hoop hervinden, ondanks tegenwerking, ondanks tegenslag. Waarderen van oprechte medewerking en positieve intenties. Ik zie dan wel wat niet goed is in deze wereld, maar dat benoem ik vooral omdat ik ook weet hoe het allemaal mooier en beter kan. Dat is wat ik mezelf en mijn medemensen zo enorm gun!

Dit alles maakt dat ik mij graag laat inspireren door verhalen over mogelijkheden. Ik wist het is een van die verhalen.