Zaterdagmiddag heb ik mij laten inspireren door autonomie, creativiteit en de kracht van een vrouw die voor zichzelf en haar talenten durfde te kiezen. Een vrouw die zich niet langer wilde laten tegenhouden door achterhaalde man-vrouw-verhoudingen en opgelegde culturele normen. Een vrouw die voor haar werk ging staan, omdat zij zich realiseerde dat niet alleen haar autonomie, maar ook die van vele jonge, lezende vrouwen het waard was om verdedigd te worden. Zaterdagmiddag zag ik Colette, de film over Sidonie-Gabrielle Colette – en over iedere vrouw met dromen en talenten.

Zoals vele jonge lezeressen zich herkenden in Claudine, zo voelde ik mij verbonden met Colettes persoonlijke zoektocht en haar groeiende zelfbewustzijn. Ontdekken wie je bent en waar je voor staat. Wat je kunt en wat je wilt. Hoe je je leven wilt inrichten. Welke rol culturele conditionering speelt en hoe je je daarvan losmaakt. De feiten verschillen, maar de thema’s duiken keer op keer op. In haar leven, in mijn leven, in de levens van al die jonge vrouwen die werkelijk willen leven volgens hun eigen voorwaarden.

Leven is iets anders dan bestaan. In haar keuzes kwam Colette tot leven, want het waren haar eigen keuzes, vaak recht tegen de verwachtingen van haar echtgenoot en de samenleving als geheel in. Hoe explicieter de keuze voor zichzelf, hoe meer Colette zichzelf werd. Zo werd zij wie ze kon zijn. Bestaan deed Colette al sinds haar geboorte, maar het leven ontdekte zij in zichzelf en door de interactie met haar kunstzinnige vrienden.

Wat mijn zoektocht mij gaat brengen, kan ik van tevoren niet vertellen. Ik ontdek het gaandeweg, terwijl ik mij, net als Colette dat destijds deed, laat leiden door mijn principes en mijn hart. De Maand van de Spiritualiteit inspireerde mij om al bloggend stil te staan bij het thema ‘aandacht voor mezelf’. Mijn beslissing om mijn kernwaarde zelfbepaling werkelijk de kern van mijn bestaan te laten zijn, brengt mij in verbinding met vele inspirerende vrouwen. Colette was, Colette is één van hen.